Още снощи прочетох поста,но не можах да измисля какво да напиша ,за да не обидя някой.Та за това днес измислих да ви разкажа тръпките по моето първо участие в игра:
Ще пропусна очакването -Кое ли другарче ще ми се падне ?-и ще премина към проучването.Гледах,гледах и се омотах нацяло.Както и да е реших какво ще е,приготвих го и чаках.Чаках да дойде време за пускането.А дотогава-притеснение ще го хареса ли ,няма ли?С пускането на пакетчето за другарчето настана едно голямо дебнене.Във форума дали го е получила и към улицата дали идва пощальона.Е получих си подаръчето-di-di-b така го беше опаковала,че се борих с него сума време.От зор не можах да намеря ножицатаРадостна,щастлива.Страхотно изживяване.Но то не можа да изхвърли от мен неприятното усещане,че разочаровах другарчето си.
Това е!Тълкувайте го както искате.За мен това беше първото и последното участие!Всички казват-Важен е жеста!Е за някои е важно и количеството на жеста.Не е редно да слагам всички под един знаменател и за това се извинявам!
Стана като любовно писмо!
Приятен празник утре,момичета!